Een van de oplossingen die het kabinet heeft gepresenteerd om het acute stikstofprobleem op te lossen is het aanplanten van klimaatbossen. Gezien de ruimte in ons land zal dat moeten gebeuren op landbouwgrond. Zonde van de voedselproducerende waarde die dit land heeft. En jammer omdat er ook een oplossing is die zowel een hoge biodiversiteit en ecologische meerwaarde heeft alsmede het voedselproducerend vermogen behoudt; het voedselbos.
Als je als leek in het voedselbos van Wouter van Eck in Groesbeek komt zie je meteen wat hiermee bedoeld wordt. Een echt bos met grote diversiteit aan planten en dieren. Onderzoek door hogeschool van Hall Larenstein heeft aangetoond dat de biodiversiteit in het voedselbos even groot is als in het natuurgebied dat een paar honderd meter verderop ligt. En dat terwijl het voedselbos evenveel of meer voedingswaarde oplevert als een gewoon stuk landbouwgrond.
Een voedselbos heeft ook de kenmerken die met een klimaatbos worden beoogd. Het slaat CO2 op in houtige beplanting. Er ontstaat een bodem met een hoog organisch gehalte waardoor het minder gevoelig is voor natte en droge perioden. Er wordt net zoals in een gewoon bos stikstof bespaard. Zou het daarom niet veel effectiever en efficiënter zijn om voedselbossen aan te planten of daar subsidie voor te verlenen dan alleen klimaatbossen aan te planten? Hiermee hebben we meteen een oplossing voor twee problemen; een stukje van het klimaatprobleem en de transitie van agrariërs om nieuwe verdienmodellen te ontdekken wanneer de veestapel krimpt.
Dus minister Schouten, als u echt om de agrariër geeft én lokale voedselketens wilt stimuleren schrijf dan een plan voor een subsidieregeling voor het aanplanten en beheren van voedselbossen. Daarmee behoudt de landbouwgrond haar voedselproducerende waarde en biedt het een oplossing voor de klimaat en stikstofproblematiek. U geeft de agrariër hiermee de kans een nieuwe manier van landbouwen te verkennen én mee te helpen aan de oplossing. We helpen u graag.