Afgelopen week gingen we lunchen bij een café bij ons in de buurt. Vanuit mijn ooghoeken zag ik bij het aan komen lopen al een mooie grote struik staan op de hoek van het terras. Vooral de rode vruchten trokken mijn aandacht. Een gele kornoelje! Die had ik nog niet eerder zo groot en met vruchten gezien. Direct heb ik enkele vruchten geplukt en geraapt onder de struik om eens goed te proeven wat de smaak is. En die is heerlijk. Hoewel, de lichtrode vruchten zijn erg wrang. Vol tannine, stroeve tanden en vervelend keelgevoel, maar de donkerrode zachte bessen zijn heel erg lekker. De smaak is een combinatie van kers, pruim en aalbes. De plek van deze struik ga ik onthouden en de pitten uit de bessen ga ik opkweken.
Het vermeerderen van de gele kornoelje vergt veel geduld. De zaden hebben een kiemrust nodig van minimaal 23 weken en dan nog kan het zijn dat hij niet direct dat jaar kiemt. De meest natuurlijke kiemrust krijg je uiteraard door de zaden buiten te bewaren. In een afgesloten bakje zodat er geen dieren mee vandoor gaan. Om zeker te zijn van een goede koudeperiode kun je de zaden tijdens de winter in de koelkast bewaren om ze daarna weer langzaam naar buiten te brengen voor de warmere periode.
De gele kornoelje houdt van een halfschaduw plek en kan bijna vijf meter hoog worden. Let eens op of je hem ergens tegenkomt in een tuin en hoe hij daar staat en floreert. Verwar hem niet met de rode kornoelje, deze heeft rode takken en kleine trosjes met zwart/rode vruchten terwijl de gele kornoelje geen rode takken heeft en slechts één of twee grotere, formaat kers, vruchten per tros heeft. Ik ben benieuwd waar je hem tegenkomt!